Wednesday, 30 July 2014

ເລື່ອງຂອງຊາຍຄົນໜຶ່ງ


ໂດຍ ອ. ແສງຟ້າ ໂຫລານຸພາບ
ខែ កក្កដា​ 30, 2014 ម៉ោង 5:37ល្ងាច​
ເລື່ອງຂອງຊາຍຄົນໜຶ່ງເກີດຂຶ້ນມາໄດ້ຫຼາຍປີແລ້ວລະ! ລາຍລະອຽດຈະເປັນແນວໃດນັ້ນ ຂໍເຊີນຜູ້ມັກອ່ານກວາດສາຍຕາຕາມແຖວຕົວອັກສອນຂ້າງລຸ່ມນີ້ໄດ້ເລີຍ...

“ຍາມໃດ­ກໍມີແຕ່ລວມ­ກັບ­ລວມ, ໄປກັບໄປ. ບໍ່ເຫັນ­ຊິມີອັນໄດ້­ອັນ­ດີມາ­ສົມ­ທົບ­ການລ້ຽງ­ລູກຊ່ວຍຂ້ອຍ... ເບິ່ງຂ້ອຍເຮັດ­ວຽກ­ທັງເວັນ­ທັງ­ຄືນ­ບໍ່ເປັນ­ຫຼັບເປັນ­ຕື່ນ... ທັງ­ໝົດ­ນີ້ ຂ້ອຍເຮັດເພື່ອຄອບ­ຄົວໄດ໋! ແຕ່ເຈົ້າ­ຫັ້ນ­ຕີ໊! ຍາມໃດ­ກໍວ່າມີປະ­ຊຸມ, ຈັກໜ້ອຍ­ກໍໄປຕ່າງແຂວງ... ແບບ­ນີ້­ມັນ­ກິນ­ປຽບ­ກັນໂພດໄດ໋!!!” ສຽງແຈດໆ­ຂອງ­ຍິງໄວຂຶ້ນດ້ວຍເລກ­ສີ່­ຕົ້ນໆ­ດັງກ້ອງແກ້ວຫູຂອງ­ຜູ້­ທີ່­ຫາກໍກັບ­ມາແຕ່­ວຽກ…
ເຂົາເອົາກະ­ເປົ໋າເອກະ­ສານ­ວາງໄວ້ເທິງໂຕະ­ບ່ອນ­ທີ່ເຂົາມັກແກ້­ວຽກ­ຍາມຄ່ຳຄືນ ແລ້ວຍ່າງໄປຈັບເອົາ­ຈອກ­ບີບ­ນໍ້າ­ຈາກ­ຕູ້­ນໍ້າເຢັນ­ມາດື່ມ­ດັບກະ­ຫາຍ ພ້ອມ­ທັງໂຍບໂຕລົງ­ນັ່ງຂ້າງໆ­ຈັກຫຍິບເຄື່ອງ­ທີ່­ມີຜ້າແພກອງເຈ້ງເພ້ງ­ຢູ່… ເຂົາແນມເບິ່ງໜ້າ­ອັນເຄັ່ງ­ຕຶງ­ຂອງເຈົ້າ­ຂອງ­ສຽງດ້ວຍ­ຫົວໃຈອັນອ່ອນລະ­ໂຫຍໂຮຍແຮງ ແຕ່­ກໍແຝງໄວ້ເຊິ່ງ­ຄວາມ­ສົມເພດເວດທະ­ນາ­ຕໍ່­ອາການ­ຂອງ­ຂຶ້ນ­ຂອງ­ນາງ…

ສອງ­ສາມເດືອນ­ມານີ້ ອາ­ລົມຫງຸດຫງິດ­ມັກເກີດ­ຂຶ້ນ­ກັບ­ນາງ ເມື່ອເຂົາ­ຕ້ອງໄດ້ເດີນ­ທາງໄປຕ່າງແຂວງ ເພື່ອລົງເກັບ­ກໍາ­ຂໍ້­ມູນກ່ຽວກັບ­ວຽກ­ທີ່ເຂົາ­ຮັບ­ຜິດ­ຊອບໂດຍ­ກົງ­ຢູ່ຫ້ອງ­ການ… ເຂົາ­ຕ້ອງ­ລົງໄປເກືອບ­ທຸກແຂວງ­ທົ່ວປະ­ເທດເພື່ອເກັບ­ກໍາ­ຂໍ້­ມູນ… ເຂົາ­ພະ­ຍາຍາມອະ­ທິບາຍໃຫ້­ນາງ­ຟັງເຖິງໜ້າ­ທີ່­ທີ່ເຂົາ­ຮັບ­ຜິດ­ຊອບ, ທີ່ເຂົາໄປນັ້ນ ກໍເປັນ­ວຽກ­ທີ່­ສໍາ­ຄັນ­ທີ່­ທາງ­ຂັ້ນເທິງ­ມອບ­ໝາຍ ບໍ່ແມ່ນເຂົາ­ຮ່າວໄດ້ຮ່າວເຮັດໄປຕາມ­ລໍາ­ພັງໃຈ… ເຂົາອະ­ທິບາຍ­ຈົນ­ປາກເມືອກ ແຕ່­ນາງ­ກໍບໍ່ຍອມເຂົ້າໃຈ ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ ຍັງເວົ້າໃຫ້ເຂົາໄປໃນ­ທາງ­ບໍ່­ດີ… ທຸກ­ຄັ້ງ­ທີ່­ກັບ­ມາ ເຂົາຍັງ­ມີແນວຕິດໄມ້­ຕິດ­ມືມາ­ພ້ອມ ແລະ­ກໍມີເງິນ­ຈໍານວນ­ໜຶ່ງ­ທີ່ເຫຼືອຈາກ­ອັດ­ຕາ­ທີ່ເຂົາໄດ້­ຍື່ນໃຫ້­ນາງ… ທຸກ­ຄັ້ງ­ນາງຈະ­ ແນມເບິ່ງເງິນ­ທີ່ເຂົາຍື່ນໃຫ້ດ້ວຍໃບໜ້າອັນເບ້ເຍ້ພ້ອມ­ທັງກ່າວດ້ວຍ­ສຽງ­ສີສຽດໆ­ວ່າ:
“ເງິນ­ສໍ່ານີ້ ຂ້ອຍຫຍິບເຄື່ອງ­ມື້­ດຽວກໍໄດ້­ຫຼາຍ­ກວ່ານີ້!” ຄໍາເວົ້າ­ຂອງ­ນາງໄດ້­ສຽດແທງ­ຫົວໃຈ… ແຕ່ເຂົາກໍອົດ­ກັ້ນ­ບໍ່ຍອມປະ­ທະ­ຄາ­ລົມ ມີແຕ່ເອົານ້ຳເຢັນ­ລູບ­ໝາກ­ຫົວໃຈທີ່­ຟົດ­ຟີ່ໆ­ບໍ່ໃຫ້­ຟົ້ງກະ­ເດັນ­ອອກ­ມານອກ… ເທື່ອນີ້ເປັນເທື່ອທີ່ເທົ່າໃດແລ້ວ ທີ່ເຂົາ­ຕ້ອງເຮັດໃຈດີສູ້ເສືອ… ຄວາມ­ອົດ­ກັ້ນ­ກໍມີຂອບເຂດ ເມື່ອມັນ­ກາຍເຖືອດແລ້ວ ຄວາມ­ຢາກຮ້າຍ­ທີ່ຮ້ອນ­ວູ່ໆ­ກໍເຟືອດ­ອອກ­ມາເປັນ­ຂອງ­ທໍາມະ­ດາ…
“ທຸກ­ສິ່ງ­ທຸກຢ່າງ ­ທີ່ຂ້ອຍເຮັດໄປນີ້­ກໍເພື່ອບ້ານເພື່ອເມືອງ ເພື່ອຄອບເພື່ອຄົວ ເພື່ອເຈົ້າແລະ­ລູກໆ­… ທີ່ຂ້ອຍຕ້ອງ­ອອກເຮືອນໄປດຸໆ­ນີ້ ກໍແມ່ນໜ້າ­ທີ່­ທີ່­ຂັ້ນເທິງ­ມອບ­ໝາຍ… ເຖິງເງິນລ້ຳ­ຄ້ຳເດືອນຈະ­ບໍ່­ທໍ່­ກັບ­ລາຍໄດ້ແຕ່ລະ­ວັນ­ທີ່ເຈົ້າ­ຫາມາໄດ້ ແຕ່­ມັນ­ກໍໄດ້­ມາ­ຢ່າງ­ບໍລິສຸດ ຊຶ່ງຂ້ອຍ­ບໍ່ໄດ້ໄປຄົດໂກງເອົາກັບ­ຜູ້ໃດ…” ເຂົາກ່າວດ້ວຍໃບໜ້າ­ຂ້ອນຂ້າງແດງ ຖ້າ­ສັງເກດ­ຄັກໆ­ກໍຈະ­ເຫັນ­ສົບ­ຂອງເຂົາ­ຕິງຫຍິກໆ­ຕອນ­ທີ່ເວົ້າ­ສຸດ…
“ຍ້ອນເຮັດຈັ່ງຊີ້­ນີ້ລະ­ ເຈົ້າ­ຈຶ່ງໄດ້­ຂີ່­ລົດ­ອີ່ເຕົາໄປການ!” ສຽງ­ນາງ­ສອດ­ຂຶ້ນ­ທັນໃດດ້ວຍໃບໜ້າເຄັ່ງ­ມຶ້ງ­ຕຶ້ງ...
ໄດ້­ຍິນເມຍເວົ້າແນວນັ້ນ ເຂົາກໍອ່ອນໂຍບ­ລົງ ເມັ້ມ­ຮິມ­ສົບໄວ້ແໜ້ນ, ລຸກ­ຈາກ­ຕັ່ງເຂົ້າໄປຫ້ອງນ້ຳເພື່ອທຸເລົາ­ຄວາມຮ້ອນ­ທາງ­ກາຍແລະ­ທາງໃຈໄປພ້ອມໆ­ກັນ… ອາບນ້ຳແລ້ວ ກໍຂຶ້ນໄປປ່ຽນເຄື່ອງ­ຢູ່ຫ້ອງ­ນອນ… ບໍ່­ລືມໄປເປີດເບິ່ງຫ້ອງ­ນອນ­ຂອງ­ລູກ… ລູກ­ຊາຍ­ທັງ­ສາມ­ນອນ­ລຽນ­ກັນຊ້າຍລ້າຍ­ຫຼັບໄປດ້ວຍ­ຄວາມ­ສຸຂາ­ລົມ… ຍ່າງເຂົ້າມາ­ຫ້ອງ­ນອນ­ຕົນເອງ ເຫັນ­ຊອງ­ຈົດ­ໝາຍ­ວາງໄວ້ເທິງ­ຫົວບ່ອນ­ນອນ ຈຶ່ງ­ຍື້­ມືໄປຈັບເອົາ­ຂຶ້ນ­ມາເບິ່ງ… ຈົດ­ໝາຍ­ຈາກ­ອາເມ­ລິກາ ຈ່າ­ໜ້າ­ຊອງເຖິງເຂົາ… ຈົດ­ໝາຍ­ຂອງເອື້ອຍ­ຜູ້­ທີ່ໄປຢູ່­ອາເມ­ລິກາກ່ອນ­ການ­ປົດປ່ອຍ­ພຸ້ນ… ເນື້ອໃນ­ທຸກຢ່າງ­ຄົງ­ຖືກ­ນາງ­ຄູ່­ຊີວິດແລບເລຍເຂົ້າ­ຫົວໄປກ່ອນແລ້ວ… ຢ່າເທາະ­! ນາງ­ຈົ່ງໄວ້ໃຫ້ອ່ານ­ກໍຖືວ່າບຸນເຫຼືອຫົວແລ້ວ!

ໃນ­ຈົດ­ໝາຍເອື້ອຍ­ບອກວ່າໄດ້­ຝາກເຊັກເງິນ­ມາໃຫ້ 200 ໂດ­ລາ ແລະ­ທີ່­ສໍາ­ຄັນເອື້ອຍໄດ້ບອກວ່າ­ຫາກເຂົາ­ຢາກປ່ຽນ­ບັນ­ຍາກາດ ເອື້ອຍ­ກໍຍິນ­ດີທີ່ຈະ­ເຮັດປະ­ກັນ ແລະ­ຝາກ­ປີ້­ຍົນ­ມາໃຫ້ ເພາະ­ໃນໄລຍະ­ນີ້­ການໄປມາ­ຫາສູ່­ກັນລະ­ຫວ່າງ­ພີ່ນ້ອງຮ່ວມ­ສາຍເລືອດລະ­ຫວ່າງ­ລາວກັບ­ອາເມ­ລິກາງ່າຍ­ປານໄປທ່ຽວວັງ­ວຽງເອົາໂລດ… ຖ້າເປັນໄປໄດ້ ເອື້ອຍ­ກໍຢາກໃຫ້ເຂົາ­ລາ­ພັກ­ການ­ສີຍາວໆ­ແດ່ ອາດຈະ­ເປັນ­ຫົກເດືອນ ຫຼືໜຶ່ງ­ປີກໍຍິ່ງ­ດີ ເພາະ­ຈະ­ໄດ້ຊອກ­ຫາ­ລາຍໄດ້ເພີ່ມ­ຢູ່­ພຸ້ນ… ອ່ານ­ມາ­ຮອດ­ນີ້ ເຂົາກໍສົ່ງ­ສຽງ­ຫົວຮຶໆ­ອອກ­ມາແບບ­ບໍ່­ມີຂຸ່ຍ­ມີແຄນ… ເຂົາ­ຕ້ອງ­ຢຸດຊະ­ງັກ­ສຽງ­ຫົວ ເມື່ອສຽງ­ນາງ­ດັງ­ຢູ່­ປາກປະ­ຕູຫ້ອງ­ນອນ...
“ແມ່ນເຈົ້າ­ຫົວຫຍັງເກ໊າະ­?”
“ຢາກ­ຫົວທີ່ຂ້ອຍ­ຊິໄດ້ໄປອາເມ­ລິກາ.”
“ກະ­ດີລະ­ຕິ ຊິໄດ້ເອົາເງິນໂດ­ລາມາໃຫ້ຂ້ອຍໄດ້ຈ່າຍ ຂ້ອຍ­ຈຶ່ງ­ຊິບໍ່ໄດ້ເມື່ອຍ­ນໍາການຫຍິບເຄື່ອງ.”
“ເຈົ້າ­ຄິດວ່າ­ຂ້ອຍ­ຊິໄປຊັ້ນເບ໊າະ­? ວຽກຂ້ອຍ­ຍັງແກ້­ບໍ່­ທັນແລ້ວ!” ເຂົາກ່າວອອກ­ມາເມື່ອຊວາດ­ຄຶດເຖິງ­ວຽກ­ທີ່ເຂົາ­ຮັບ­ຜິດ­ຊອບ.
“ເຈົ້າມັນ­ກໍເມົານໍາແຕ່­ວຽກບ້ານວຽກເມືອງ­ຫັ້ນລະ­ເນາະ­! ບາດແນວຊິໄດ້­ຊິດີ ກໍບໍ່ເອົາໃຈໃສ່! ເບິ່ງແມ່­ນາງ­ກີ້ບ້ານເໜືອຫັ້ນ ໄປບໍ່ຮອດ­ປີກັບ­ມາ ປຸກເຮືອນໄດ້­ຫຼັງ­ບັກໃຫຍ່!” ນາງ­ທັງເວົ້າ­ທັງເຮັດແສງ­ຕາວາວປານແມວເຫັນ­ໜູເອົາໂລດ!
“ອັນ­ນັ້ນແມ່ນແມ່­ນາງກີ້, ອັນ­ນີ້ແມ່ນ­ພໍ່ທ້າວໂຕ້ ມັນຕ່າງ­ກັນເດ ເຈົ້າເອີຍ!” ເຂົາເວົ້າ­ພ້ອມ­ທັງເອົາ­ຈົດ­ໝາຍ­ຍັດເຂົ້າ­ຊອງ­ຕາມເດີມ. “ເຈົ້າອ່ານແລ້ວຕວ່າ!”
“ອ່ານແຕ່ຕອນໄດ້­ມາ­ທໍາອິດ­ພຸ້ນແຫຼະ­ ແລະ­ເຊັກ­ສອງຮ້ອຍ­ດອນ­ນັ້ນຂ້ອຍ­ກໍເອົາໄປແຕກ­ຮຽບຮ້ອຍແລ້ວ!”
“ປານ­ນັ້ນ… ຂ້ອຍ­ກັບ­ມາແຕ່­ວຽກແທນ­ທີ່ຈະ­ໄດ້­ຍິນ­ສຽງມ່ວນໆ­ກັບໄດ້­ຍິນແຕ່­ສຽງແຈດ­ຫູ ຈົນຂ້ອຍ­ພໍຢາກ­ບິນ­ໜີ…” ເຂົາ­ຕໍແຍ.
“ກະ­ບິນໄປອາເມ­ລິກາຊັ້ນ­ຕວ່າ! ເອື້ອຍ­ສີຊິປະ­ກັນເອົາ ພ້ອມ­ທັງ­ຊື້­ປີ້­ຍົນໃຫ້ພ້ອມ ແມ່ນຂ້ອຍໄວບໍ່ຄ້ານແລ້ວ!” ນາງເວົ້າ­ສຸດ ກໍເອົາມືຈັບ­ມືເຂົາມາແມະ­ໃສ່ແກ້ມ­ປານ­ສາວນ້ອຍເອາະ­ເຊາະ­ແມ່…
“ຢ່າ­ປຸກ­ປັ່ນໃຫ້ຂ້ອຍເສຍແນວຄິດນ່າ!”
“ມັນ­ບໍ່­ຄືຊາວປີກ່ອນເດີ! ດຽວນີ້ ຫາກໃຜໄດ້ໄປອາເມລິກອກອາເມລິກາ ກໍຖືວ່າໂກ້ເກ້­ບໍ່ແມ່ນ­ຂອງຄ່ອຍໄດ໋!”
“ຂ້ອຍ­ບໍ່­ຢາກຂາດ­ການ­ຕັ້ງເປັນເດືອນເປັນ­ປີ. ຈັກໜ້ອຍ­ຂາດ­ດົນ­ຫຼາຍ ເພິ່ນ­ກໍວ່າເຮົາ­ປະ­ລະ­ໜ້າ­ທີ່ ແລະ­ກໍລຶບ­ຊື່ອອກ­ຈາກ­ບັນ­ຊີພະນັກງານຊັ້ນຕວ່າ!” ເຂົາ­ຕໍ່ວ່າ.
“ບໍ່ດອກ! ຫາກເຮົາ­ຄອບ­ລາ­ຄັກແນ່ ເພິ່ນ­ກໍອະ­ນຸມັດໃຫ້ໄປ. ເບິ່ງແຕ່ອ້າຍ­ຄໍາມານັ້ນເດ ໄປຕັ້ງເປັນ­ປີກັບ­ມາ ເພິ່ນ­ກໍຍັງໃຫ້­ສືບ­ຕໍ່ເຮັດ­ວຽກເກົ່າ­ຂອງ­ລາວ…”
“ແຕ່…”
“ບໍ່­ມີແຕ່ດອກ! ມື້­ອື່ນໃຫ້­ຮີບແລ່ນ­ໜັງ­ສືສາ!” ນາງສະ­ຫຼຸບໃຫ້ ເຂົາໄດ້ແຕ່ເຮັດ­ຕາ­ລອຍ­ປານ­ກັບ­ຝັນເອົາ­ຊື່ໆ­!

https://www.facebook.com/sengfa.hola/notes

No comments:

Post a Comment