ເລື່ອງຂອງຊາຍໜູ່ມທີ່ໄດ້ເປັນບັນດິດໃໝ່...
ສຽງໂມງປຸກດັງຂຶ້ນ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງຟ້າວລຸກທັງໆທີ່ຄວາມຝັນມ່ວນໆຍັງຄ້າງຄາຢູ່ໃນຈິດສຳນຶກ... ຟັ່ງຟ້າວແລ່ນໄປໃສ່ຕຸກນ້ຳໃຫຍ່ ເຫຍັ້ນໃສ່ໂຈກ ຍົກຂຶ້ນອຶກໆເກືອບສະມັກຍ້ອນ... ກ່ອນຈະອະນາໄມສ່ວນໂຕ ບໍ່ລືມຫັດກາຍໂດຍຍົກແຂນຍົກຂາຕາມທ່າທີ່ເຄີຍຮຽນມາແຕ່ສະໄໝຢູ່ໂຮງຮຽນປະຖົມ... ຢູ່ໃນຫ້ອງອາບບໍ່ຮອດສິບຫ້ານາທີ ຄວາມສົດຊື່ນຍາມເຊົ້າຕູ່ກໍແຜ່ກະຈາຍໄປທົ່ວຮ່າງຄີງ... ຈັບເອົາຊຸດນັກສຶກສາທີ່ລີດໄວ້ແຕ່ວານນີ້ມາສຸບໃສ່... ແຍງເບິ່ງເງົາຕົນເອງຢູ່ໃນແວ່ນແຜ່ນໃຫຍ່ ເຈົ້າຊູ້ບໍ່ແມ່ນຂອງຄ່ອຍ! ຍັງກາລະວັດບໍ່ທັນໄດ້ມັດ... ເມື່ອມັດສຳເລັດກໍດູດີມີສີມີວັນຂຶ້ນອີກນ້ຳໜຶ່ງ... ແມ່ບອກວ່າ ຈະພາຍາດຕິພີ່ນ້ອງໄປຊົມເຊີຍຕອນໃກ້ໆເພນພຸ້ນລະ! ຈັບເອົາຄຳເຂົ້າປັ້ນສ່ຳຫົວໄກ່ນ້ອຍບ່າຍໃສ່ເກືອຍັດເຂົ້າປາກ ຫຍ້ຳຕ້ວຍໆຈົນແຫຼກໄດ້ລົດຫວານອອກມາຕິດລີ້ນກ່ອນຈະກືນລົງຄໍ... ຄົງປ້ອງກັນຄວາມຫິວໄດ້ຈົນຮອດທ່ຽງແນ່ນອນ...
ຄຶດວ່າຕົນມາຮອດກ່ອນແລ້ວ ແຕ່ກໍຍັງເຫັນໝູ່ຫຼາຍຄົນມາຢືນອັ່ງອໍຢູ່ຂ້າງໆຕຶກໃຫຍ່ເສດຖະສາດ ບ່ອນທີ່ຈະເຂົ້າຮັບໃບປະກາດ... ຮອຍຍິ້ມສຽງຫົວ ສຽງທັກທາຍຢາຍຫ່າງ ສຽງລົມກັນອຸ່ມອິ່ມໆພາໃຫ້ບັນຍາກາດໃນມື້ນີ້ຊ່າງມ່ວນຊື່ນເບີກບານເປັນຢ່າງຍິ່ງ ເຖິງແມ່ນເມັດຝົນຈະຮ່ຳໂຮຍລົງມາເປັນຫຼາຍແສນເມັດກໍຕາມ ຄັນຮົ່ມທີ່ແຕ່ລະຄົນຖືນັ້ນກໍສາມາດກັນປຽກໄດ້ເປັນຢ່າງດີ...
ຫວນຄືນເຖິງຕອນສະໄໝເລີ່ມເຂົ້າເປັນນັກສຶກສາໃໝ່ຂອງ ມຊ ຈົນມາຮອດມື້ນີ້ຄືວ່າໄວເອົາແທ້ເອົາວ່າ... ຕອນທີ່ຮຽນແບບຫົວໝົ້ນກົ້ນຊຸກນັ້ນ ກໍບໍ່ເຄີຍຝັນເລີຍວ່າມື້ຮັບໃບປະກາດຈະມາຮອດໄວປານນີ້!!! ມີມື້ນີ້ໄດ້ ກໍຍ້ອນພໍ່ກັບແມ່ໄດ້ທຸ່ມເທເຫື່ອແຮງໃນການຊອກຫາທຶນຮອນໃຫ້ຢ່າງບໍ່ຮູ້ອິດຮູ້ເມື່ອຍ... ຍ້ອນຄູອາຈານໄດ້ອອກແຮງສິດສອນໃຫ້ຄວາມຮູ້ຄວາມຫຼັກ ຈົນສາມາດຂຽນບົດຈົບຊັ້ນໄດ້ສຳເລັດ... ຍ້ອນການຈັດຕັ້ງຊາວໜຸ່ມໄດ້ນຳພາໃນການເຝິກຝົນຫຼໍ່ຫຼອມຕົນໃຫ້ເປັນນັກສຶກສາໜຸ່ມທີ່ມີຄວາມບາກບັ່ນອົດທົນຕໍ່ການສຶກສາຮ່ຳຮຽນ, ຍ້ອນໝູ່ເພື່ອນໄດ້ໃຫ້ຄວາມຊ່ອຍເຫຼືອບິແບ່ງຄວາມຮູ້ໃຫ້ເວລາທີ່ບໍ່ເຂົ້າໃຈສິ່ງທີ່ຮຽນມາ... ຍ້ອນເພື່ອນຍິງຜູ້ນັ້ນ ທີ່ໄດ້ເປັນກຳລັງໃຈໃຫ້ເວລາປະສົບພົບພໍ້ກັບອຸປະສັກ ພ້ອມທັງໃຫ້ຄຳປຶກສາຍາມມີບັນຫາ...
“ກຽມໂຕໄດ໋, ຢ່າຊູ່ຢືນຊຶງຫຼາຍ! ຮອດຄະນະວິຊາພວກເຮົາແລ້ວ!!!” ສຽງໝໍແສງທີ່ຢືນຢູ່ທາງຫຼັງດັງຂຶ້ນ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງຟ້າວກ້າວຂາຍ່າງຕາມຫຼັງໝໍສັກທີ່ຍ່າງອອກໜ້າຫ່າງຂ້ອຍໄປຫຼາຍແມັດເຕີບ...
ບໍ່ຮອດຫ້ານາທີ ຂ້ອຍກໍເລື່ອນໂຕເອງມາຢູ່ໃນຫ້ອງປະຊຸມຄະນະເສດຖະສາດ ທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍແຂກຮັບເຊີນ, ຄະນະນຳ ມຊ, ຄະນະນຳຄະນະວິຊາ-ພາກວິຊາ ແລະນັກສຶກສາກຸ່ມສຸດທ້າຍທີ່ຈະຮັບໃບປະກາດ. ສຽງພິທີກອນອ່ານລາຍຊື່ນັກສຶກສາແຕ່ລະຄົນທີ່ຈະເຂົ້າຮັບໃບປະກາດດັງກ້ອງເຂົ້າຫູ...
ແລະແລ້ວ ສຽງອ່ານຊື່ຂ້ອຍກໍດັງກັງວານໄປທົ່ວຫ້ອງປະຊຸມ ຫົວໃຈຂ້ອຍເຕັ້ນຕຶກຕັກແບບບໍ່ເຄີຍເປັນມາກ່ອນ... ເຫື່ອຊຶມໄປທົ່ວຝາມື... ບອກຕົນເອງໃຫ້ຫັນໃຈເຂົ້າເລິກໆ... ພ້ອມກັບກ້າວຂາຍ່າງໃຫ້ຖືກຈັງຫວະຕາມທີ່ໄດ້ຊ້ອມມາເມື່ອທິດແລ້ວນີ້... ເມື່ອທ້າວສັກສິດຮັບໃບປະກາດຈາກທ່ານອະທິການບໍດີເປັນທີ່ຮຽບຮ້ອຍແລ້ວ, ກໍເຖິງຜຽນຂ້ອຍ... ແລ້ວຂ້ອຍກໍກ້າວຂາຍ່າງມາຢືນຕໍ່ໜ້າທ່ານອະທິການບໍດີທີ່ນັ່ງຢູ່ກາງເວທີ, ຍົກມືຂຶ້ນນົບ ພ້ອມກັບກົ້ມຫົວເຄົາລົບ ແລ້ວເດ່ມືໄປຮັບເອົາໃບປະກາດສະນີຍະບັດຈາກມືຂອງທ່ານອະທິການບໍດີ... ສຽງກ້ອງຖ່າຍຮູບທີ່ຕັ້ງຢູ່ເບື້ອງຊ້າຍນັ້ນດັງແກລັກບາດໜຶ່ງ... ແລ້ວກໍກ້າວຖອຍຫຼັງ ຈັບເອົາໃບປະກາດຂຶ້ນແນບເອິກ ພ້ອມກັບກ້າວຂາຍ່າງອອກໄປທາງປະຕູຂ້າງ...
ໂອ້! ໃນທີ່ສຸດ, ຂ້ອຍໄດ້ເປັນບັນດິດໃໝ່ແລ້ວ!!!
No comments:
Post a Comment