Tuesday, 9 April 2013

ການລໍຄອຍ


ການລໍຄອຍ

ដោយ Sengfa Hola (កំណត់ត្រា​) ថ្ងៃ អាទិត្យ​​, ខែ កុម្ភៈ​​​​ 17, 2013 ម៉ោង 8:12ល្ងាច​
ທ້ອງຟ້າ­ຂອງ­ຄືນ­ນີ້ໃສກະ­ຈ່າງ ດວງ­ຈັນ­ທໍແສງປະ­ກາຍເຈີດຈ້າ ໂດຍ­ມີດາວດວງນ້ອຍ­ນັບລ້ານ­ສົ່ງປະ­ກາຍ­ຍິບ­ຍັບ­ຢູ່ອ້ອມຂ້າງ… ສຸລິຍານັ່ງ­ດີດ­ກິຕ້າ­ຢູ່­ພື້ນຫຍ້າ ຂ້າງ­ຫໍພັກດ້ວຍ­ຫົວໃຈລັນ­ຈວນ ຫວນຄະ­ນຶງ­ຫາຍອດ­ດວງໃຈທີ່­ບໍ່ໄດ້­ພົບໜ້າກັນເປັນເວລາເກືອບ­ສອງ­ອາ­ທິດເຕັມໆ­… ດ້ວຍ­ຄວາມ­ຄິດ­ຮອດເກືອບໃຈຈະ­ຂາດ ສຽງ­ສາຍ­ກິຕ້າ­ທັງ­ຫົກ­ທີ່­ສັ່ນສະ­ເນືອນເປັນ­ຄື້ນ­ສຽງ­ທໍານອງໂສກ ຟັງແລ້ວເຮັດໃຫ້ຫວນ­ຫາວັນເກົ່າໆ­ທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍ­ຄວາມ­ປວດລ້າວໃນ­ຫົວໃຈ… ອົດ­ກັ້ນ­ຄວາມເຈັບ­ຢູ່ໃນ­ຊວງເອິກ­ບໍ່­ຢູ່ ສຽງໃສໆ­ຈາກ­ຮູຄໍຂອງ­ໜຸ່ມໄວຊາວຖ້ວນ ຖືກລະ­ບາຍ­ອອກ­ມາເປັນ­ບົດເພງປະ­ສານ­ສຽງ­ກິຕ້າ…

+ ຄໍ່າ­ຄືນ­ນັ້ນ..........ອ້າຍ­ສຸດແສນ­ມົ່ນ­ໝອງ
ບໍ່­ມີນ້ອງ................ມາ­ຢູ່­ຄຽງ­ຊິດໃກ້
ໄດ້ແຕ່ຄອຍ...........ການ­ມາ­ຂອງ­ຍອດ­ດວງໃຈ
ນ້ອງໄປໃສ............ຈຶ່ງໄດ້­ລືມ­ຄໍາ­ສັນ­ຍາ

+ ຄໍ່າ­ຄືນ­ນັ້ນ...........ດວງ­ຈັນ­ສິ້ນ­ລັດສະ­ໝີ
ນ້ອງ­ຄົນ­ດີ..............ເປັນຫຍັງ­ຈຶ່ງ­ບໍ່­ມາ
ໄດ້ແຕ່ຄອຍ............ໃຈລອຍດ້ວຍ­ຄວາມໂສກາ
ປວດ­ອຸລາ..............ແກ້ວຕາ­ທໍາໄດ້­ລົງ­ຄໍ

- ອ້າຍ­ຄອງຖ້າ........ດ້ວຍໃຈແສນ­ທໍລະ­ມານ
ຄິດ­ສົງ­ສານ............ຕົວເອງ­ທີ່ໄດ້­ລົງ­ລໍ
ເຝົ້າແຕ່­ຝັນ.............ຝັນ­ຫານ້ອງ­ນວນລະ­ອໍ
ລືມແລ້ວບໍ...............ຈໍມໍທີ່­ຂຽນ­ຝາກໃຫ້

+ ຄໍ່າ­ຄືນ­ນີ້..............ອ້າຍ­ຄົງ­ມີຄວາມ­ຫວັງ
ບົນເສັ້ນ­ທາງ............ທີ່­ພົມດ້ວຍ­ດວງ­ດອກໄມ້
ອ້າຍຈະ­ຄອຍ............ການ­ມາ­ຂອງ­ຍອດ­ດວງໃຈ
ເຖິງຈະ­ນານ­ປານໃດ...ອ້າຍ­ນີ້­ກໍຈະ­ຄອຍ…

ພໍແຕ່­ສຽງເພງ­ຈົບ­ລົງ ສຽງ­ຕົບ­ມືກໍດັງ­ຕິດ­ຕາມ­ມາ ເຮັດໃຫ້­ຊາຍ­ໜຸ່ມສະ­ດຸ້ງເລັກນ້ອຍ ແລ້ວຫັນໜ້າໄປທີ່ເຈົ້າ­ຂອງ­ສຽງ­ຕົບ­ມື… ຫົວໃຈເຂົາເຕັ້ນ­ຕຶກ­ຕັກ ປານ­ກັບເຄື່ອງ­ຈັກ­ທີ່ພວມສະ­ຕາດໃໝ່ໆ­…
“ດວງສະ­ໝອນ!!!” ເຂົາອຸທານ­ຊື່ຂອງເຈົ້າ­ຂອງໃບໜ້າງາມໃສທີ່ພວມ­ນັ່ງ­ລົງເຊິ່ງໜ້າເຂົາ.
“ຈັ່ງແມ່ນຮ້ອງມ່ວນ­ນໍ!” ສຽງໃສໆ­ກ່າວຊົມເຊີຍ ເຮັດໃຫ້­ຫົວໃຈຊາຍ­ໜຸ່ມ­ຍິ່ງເຕັ້ນແຮງ ກົ້ມໜ້າ­ຫຼຽວເບິ່ງ­ສາຍ­ກິຕ້າແບ­ບ­ອາຍໆ­…
“ເພງ­ນີ້­ຄືບໍ່ເຄີຍໄດ້­ຍິນໃຜຮ້ອງ­ມາກ່ອນ… ແຕ່ງເອງ­ບໍ?”
“ແມ່ນແລ້ວ, ແຕ່ງເອງ. ແຕ່ງ­ມອບແດ່ໃຜຜູ້­ໜຶ່ງ­ທີ່­ລືມ­ສັນ­ຍາ…” ເຂົາກັ້ນໃຈເວົ້າອອກ­ມາດ້ວຍໃບໜ້າ­ຮ້ອນ­ວູ່ໆ­.
“ແມ່ນໃຜນໍ ທີ່­ລືມ­ສັນ­ຍາ­ຫັ້ນນ່າ? ບອກໃຫ້­ຮູ້ແດ່ແມ້! ຊິເປັນ­ກໍາມະ­ການ­ກາງໃຫ້.” ຍິງ­ສາວທັງເວົ້າ­ທັງປ່ອຍ­ສຽງ­ຮິໆ­ອອກ­ມາ­ຢ່າງ­ຄົນ­ອາ­ລົມ­ດີ.
“ກະ­ຊິມີໃຜ. ກະ­ຜູ້­ທີ່­ບໍ່­ມາ­ຕາມ­ນັດເມື່ອສອງ­ອາ­ທິດກ່ອນ­ຫັ້ນເດ!” ທັງເວົ້າ­ທັງ­ຈຶ້ງເບິ່ງໜ້າ­ຂອງ­ຍິງ­ສາວທີ່ເຫັນ­ພໍສະ­ຫຼົວໃຕ້ເງົາ­ຈັນ.
“ຈັ່ງແມ່ນໃຈນ້ອຍ­ນໍ. ຜິດ­ນັດດ້າມເທື່ອກໍຈົນໄດ້ເພງ­ອອກ­ມາເປັນ­ບົດ­ພຸ້ນນະ­! ແບບ­ນີ້ ຊິໄດ້­ຜິດ­ນັດເລື້ອຍໆ­ ເພື່ອເຈົ້າ­ຊິໄດ້­ບົດເພງເປັນອະ­ລະ­ບໍາ…” ຍິງ­ສາວເວົ້າ­ປົນ­ສຽງ­ຫົວ ພ້ອມ­ກັບແນມເບິ່ງໜ້າ­ຊາຍ­ໜຸ່ມດ້ວຍແສງ­ຕາເປັນປະ­ກາຍ.
“ຂະ­ໜາດ­ຜິດ­ນັດ­ຄັ້ງ­ດຽວ ຍັງເຈັບ­ສໍ່ານີ້. ຄັນ­ມີເທື່ອທີສອງ ຄົງໄດ້ນອນ­ປົວຫົວໃຈໃສ່­ນໍ້າເກືອເປັນແນ່ແທ້…” ຊາຍ­ໜຸ່ມກ່າວສຽງເສົ້າໆ­ ສາຍ­ຕາບໍ່ລະ­ຈາກໃບໜ້າງາມ.
“ຊິໄດ້­ລາ­ລົມກ່ອນເດີ ເພາະ­ຫົວໜ້າ­ຫໍພັກ­ມານໍາແລ້ວ. ຄັນ­ບໍ່­ຊັ້ນ ເພິ່ນ­ຊິຕັດຄະ­ແນນ­ຄຸນ­ສົມ­ບັດໄດ໋! ມື້­ອື່ນຢ່າ­ລືມໄປເຊຍ­ບານ­ສົ່ງ­ຍິງ­ຂອງຄະ­ນະ­ແດ່ເດີ!”
“ແນ່ນອນ. ແຕ່­ມື້­ອື່ນ­ຂໍລົມ­ນໍາ­ຕື່ມ­ອີກ­ຈັກ­ສິບ­ນາ­ທີເດີ! ມື້­ນີ້ ລົມ­ກັນ­ຊົ່ວງູແລບ­ລີ້ນ ກໍໄປແລ້ວເດ! ຈັ່ງແມ່ນ­ນໍ!”
“ຄືວ່າແຫຼະ­ ຂອງ­ດີມີໜ້ອຍ!!!ໄປກ່ອນເດີ! ນອນ­ຫຼັບ­ຝັນ­ດີ!”
ຍິງ­ສາວຈາກໄປແລ້ວ ຄົງ­ຍັງເຫຼືອແຕ່ເຂົາກັບ­ກິຕ້າ­ຄູ່­ຊີບກ່ອມ­ກັນໃນ­ລາ­ຕີທີ່ແສນໂຣແມນ­ຕິກ­ນີ້…

No comments:

Post a Comment