Monday, 10 February 2014

ອຸປະສັກຮັກ

_______________
ອຸປະສັກຮັກ
_______________

February 10, 2014 at 5:19pm
ໜຸ່ມສາວຄູ່ໜຶ່ງຊົ່ວຊິໄດ້ກັນ ຕ້ອງໄດ້ຜ່ານຜ່າອຸປະສັກນານາປະການ, ໜຸ່ມບຸນມີ ແລະສາວຄຳກອງກໍບໍ່ຕ່າງຈາກໜຸ່ມສາວຄູ່ອື່ນໆ ແຕ່ອຸປະສັກຂອງພວກເຂົາທັງສອງຊ້ຳພັດແມ່ນຄົນໃກ້ໂຕ... ເລື່ອງຊິເປັນແນວໃດນັ້ນ ຂໍເຊີນທ່ານຜູ້ອ່ານປະທັບສາຍຕາຕາມແຖວຕົວອັກສອນໄດ້ແລ້ວດັ່ງລຸ່ມນີ້:

'ບຸນ­ມີ' ຊາຍ­ໜຸ່ມໜ້າມົນ­ຄົນເຈົ້າ­ຊູ້ ກັບ 'ຄໍາກອງ' ຍິງ­ສາວດວງ­ຕາ­ຄົມແກ້ມບ່ອງ ພວມ­ພາກັນຍ່າງ­ລົງໄປຕາມແຄມ­ໜອງ­ປາ­ຢູ່­ສຸດ­ນາ­ຕີນບ້ານ ຊຶ່ງ­ມີສຸມໄຜ່­ລາຍລ້ອມ­ຢູ່­ທັງ­ສາມແຈຟາກຂ້າງ ເວັ້ນໄວ້ແຕ່ເບື້ອງ­ທີີ່­ຕິດ­ກັບ­ນາ ເຮັດໃຫ້ໜອງ­ປາແຫ່ງ­ນີ້­ຮົ່ມເຢັນໄປດ້ວຍ­ຮົ່ມເງົາ­ຂອງ­ກໍໄຜ່ ແລະ­ ສົດຊື່ນໄປດ້ວຍ­ອາກາດ­ອັນ­ບໍລິສຸດ ເໝາະ­ແກ່­ການ­ມານັ່ງ­ພັກຜ່ອນຢ່ອນ­ອາ­ລົມເປັນຢ່າງ­ຍິ່ງ ໂດຍສະ­ເພາະ­ແມ່ນ­ການ­ນັ່ງ­ຄຽງຂ້າງ­ກັນລະ­ຫວ່າງ­ຍິງ­ສາວແລະ­ຊາຍ­ໜຸ່ມ­ ທີ່­ຫົວໃຈປ່ຽມ­ລົ້ນໄປດ້ວຍ­ຄວາມອ່ອນໄຫວແຫ່ງເລືອດໄວໜຸ່ມ... ພໍແຕ່­ທັງ­ສອງບ່າວສາວຢ່ອນ­ກົ້ນ­ລົງ­ນັ່ງ­ຢູ່ແຄມ­ໜອງເບື້ອງເຊິ່ງໜ້າກັບ­ທົ່ງ­ນາ­ທີ່ປາ­ສະ­ຈາກ­ຜູ້­ຄົນ ມີແຕ່­ຕົ້ນເຂົ້າ­ຂຽວສະ­ອຸ່ມ­ພວມໂອນເອນໄປມາ ແລະ­ປຸຍເມກ­ສີຂາວໆ­ເປັນກ້ອນໆ­ພວມ­ລອຍເລື່ອນ­ຢູ່ເທິງທ້ອງຟ້າ­ສີຄາມ­ຕາມແຮງ­ລົມ ໄດ້ເຮັດໃຫ້­ຫົວໃຈທັງ­ສອງ­ດວງ­ວາບ­ຫວິວໄປຕາມ­ສຽງ­ຮຽກຮ້ອງ­ຂອງ­ໝາກ­ຫົວໃຈ... ແລເຫຼືອດ­ລົງ­ໜອງ­ກໍເຫັນ­ຊຸມ­ໝູ່­ປານິນ­ປາໄນ­ຂຶ້ນ­ມາບ້ອນ­ຫັນໃຈເອົາອາກາດ... ທັງ­ສອງ­ຈັບເອົາ­ຄັນເບັດ­ຜູ້ລະ­ຄັນຢ່ອນ­ສາຍເບັດ­ຕິດເຫຍື່ອຂີ້ກະ­ເດືອນ­ ລົງ­ສູ່ໜ້ານໍ້າ­ທີ່­ຂຸ້ນໆ­ຂອງ­ໜອງຢ່າງ­ບໍ່­ລໍຊ້າ...
“ຈັ່ງແມ່ນ­ສຸກໃຈຂະ­ໜາດເລີຍ­ທີ່­ມີໂອກາດໄດ້­ຢູ່­ຄຽງນ້ອງ­ຕາມ­ລໍາ­ພັງ­ຄືຈັ່ງຊື້!” ບຸນ­ມີທັງເວົ້າ­ທັງ­ອວ່າຍໜ້າໄປຊ້າຍໄປຂວາ­ຢ່າງ­ໝັ້ນໃຈ. “ອ້າຍ­ມີບາງເລື່ອງ­ຢາກເວົ້າ­ສູ່ນ້ອງ­ຟັງ...”
“ມີເລື່ອງຫຍັງລະ­? ຖ້າເປັນເລື່ອງ­ບໍ່ມ່ວນ ບໍ່ຕ້ອງເວົ້າກໍໄດ້ເດີ.” ຄໍາກອງເວົ້າ­ສຽງ­ສີງອນໆ­ ພ້ອມ­ກັບເຫຼືອດແສງ­ຕາເບິ່ງໜ້າບຸນ­ມີແບບສີບູດໆ­.
“ເປັນເລື່ອງມ່ວນແນ່ນອນ ແຕ່­ຟັງແລ້ວຫ້າມ­ຢິກອ້າຍເປັນ­ອັນ­ຂາດເດີ!” ທັງເວົ້າ­ທັງເຮັດທ່າ­ທີຄືກັບຢ້ານເລັບ­ມືຂອງຝ່າຍ­ຍິງ­ສາວ.
“ຫາກເປັນເລື່ອງ­ທີ່­ບໍ່­ພໍໃຈແລ້ວ ກໍມີຫວັງວ່າ­ໜັງ­ຂອງອ້າຍ­ບຸນ­ມີຕ້ອງ­ຖືກ­ກົງເລັບຫຍຸມຢ່າງແນ່ນອນ.” ກ່າວຈົບ ກໍມີສຽງ­ຫົວຮຶໆ­ຕິດ­ຕາມ­ມາ. “ຄືວ່າ­ຈັ່ງ­ຊີ້ ຕອນ­ທີ່ໄດ້­ພົບນ້ອງເປັນເທື່ອທໍາອິດ­ນັ້ນ, ຮູ້­ສຶກວ່າໂລກ­ທັງໂລກຊ່າງເຕັມໄປດ້ວຍ­ຄວາມ­ງົດ­ງາມ ແລະ­ອົບ­ອຸ່ນເປັນຢ່າງ­ຍິ່ງ... ປາແຫບເບັດ­ຂອງນ້ອງແລ້ວເດີ... ຫົວໃຈຂອງອ້າຍ­ບໍ່­ຮູ້ວ່າເປັນຫຍັງ ມັນ­ອີ່ມເອີບໄປດ້ວຍ­ຄວາມ­ສຸກເມື່ອຄິດເຫັນ­ດວງໜ້າ­ຂອງນ້ອງ... ຄືຊິແມ່ນ­ປາໄນໂຕບັກໃຫຍ່... ອ້າຍ­ຫຼົງ­ຮັກນ້ອງ­ຕັ້ງແຕ່­ມື້ເຫັນ­ທໍາອິດ, ຮັກ­ຈົນ­ໝົດ­ຫົວໃຈ ບໍ່ເຄີຍ­ມີຄວາມ­ຮູ້­ສຶກແບບ­ນີ້­ກັບໃຜມາກ່ອນ... ຖ້າບຶດ­ໜຶ່ງກ່ອນ ຢ່າ­ຟ້າວຊິດເດີ...ຖ້າໃຫ້­ມັນແຫບ­ຄັກໆ­ກວ່ານີ້ກ່ອນ... ກະ­ລຸນາບອກໃຫ້ອ້າຍ­ຮູ້ແດ່ວ່າ ຄວາມ­ຫວັງ­ຂອງອ້າຍເປັນ­ຈິງໄດ້­ຫຼືບໍ່? ອ້າຍ­ບໍ່­ຄາດ­ຫວັງໃຫ້ນ້ອງ­ຮັບ­ຮັກ­ຈາກອ້າຍ­ດອກ ອ້າຍ­ພຽງ­ຢາກ­ບອກໃຫ້ນ້ອງ­ຮູ້ວ່າອ້າຍ­ຄິດແນວໃດ­ຕໍ່­ກັບນ້ອງ... ເອົ໊າ! ຊິດ­ຂຶ້ນແຮງໆ­!”
ຄຳກອງ­ຊິດເບັດ­ຂຶ້ນ­ໝົດແຮງ ພ້ອມດ້ວຍ­ສຽງຮ້ອງຢ່າງ­ຕື່ນເຕັ້ນ... ປາໂຕຂາວໆ­ຂະ­ໜາດ­ບໍ່ໃຫຍ່­ບໍ່ນ້ອຍເຫຼື້ອມແວວວາວຢູ່ເທິງ­ອາກາດ...
“ໂອ! ປາໄນ... ໄວໆ­ ມັນ­ກໍາ­ລັງຈະ­ຫຼຸດ­ອອກ­ຈາກເບັດແລ້ວ!”
ປາໄນໂຕສໍ່າ­ຝາມືຫຼຸດ­ອອກ­ຈາກເບັດ ດິ້ນ­ດັນແດວຢູ່­ກາງ­ພຸ່ມຫຍ້າກ້ອງ­ຮົ່ມໄຜ່ ພະ­ຍາຍາມ­ລອຍ­ບົກ­ລົງ­ສູ່ໜອງ­ຄືນ. ທັງ­ສອງ­ໜຸ່ມ­ສາວຟ້າວໂດດແຫຼດເຂົ້າໃສ່­ປາໂຊກຮ້າຍໂຕນັ້ນຢ່າງໄວວາ. ແທນ­ທີ່ຈະ­ຄວ້າໄດ້­ປາ ບຸນ­ມີຊໍ້າ­ຜັດໄປຄວ້າໄດ້­ມືຂອງ­ຄໍາກອງແທນໂດຍ­ບໍ່­ຕັ້ງໃຈ ພ້ອມ­ກັນ­ນັ້ນ­ກໍຈັບເອົາມືຂອງ­ຍິງ­ສາວຂຶ້ນ­ມາ­ຈຸໃສ່­ປາກ­ຂອງ­ຕົນຢ່າງ­ບໍ່ໄດ້­ຕັ້ງໃຈເຊັ່ນ­ກັນ... ຍິງ­ສາວຟ້າວຖົກ­ມືຄືນຢ່າງໄວວາ ແຕ່­ກໍຊ້າໄປເສຍແລ້ວ ຮ່າງ­ຄີງ­ຂອງ­ນາງໄດ້­ຕົກໄປຢູ່ໃນອ້ອມແຂນ­ອັນກ້າມ­ກຶດ­ຂອງ­ຊາຍ­ໜຸ່ມ... ມັນຊ່າງເປັນ­ຊົ່ວໄລຍະ­ແຫ່ງ­ຄວາມ­ສຸກ­ທີ່­ສົດ­ຊື່ນ­ທີ່­ສຸດ­ຕັ້ງແຕ່­ຮູ້ຄວາມ­ມາ... ເຖິງແນວໃດ­ກໍຕາມ ຄວາມ­ສຸກ­ຢູ່­ບົນໜ້າໂລກເຮົານີ້ ຈະ­ບໍ່­ມີຄວາມ­ສຸກ­ອັນ­ບໍລິສຸດລ້ວນໆ­ດອກ ມັນ­ມັກຈະ­ມີຢາ­ພິດເຄືອບແຝງ­ຢູ່­ນໍາ­ສະ­ເໝີ ບໍ່ແມ່ນ­ຈາກຂ້າງໃນ­ຂອງ­ມັນ ກໍແມ່ນ­ຢາ­ພິດ­ທີ່­ມີຈາກ­ພາຍ­ນອກ. ດ້ວຍເຫດ­ນັ້ນ, ເທື່ອນີ້­ກໍເຊັ່ນ­ກັນ ຂະ­ນະ­ທີ່­ທັງ­ສອງ­ພວມ­ຕົກ­ຢູ່ໃນຫ້ວງແຫ່ງ­ຄວາມ­ຮັກ­ຢູ່­ນັ້ນ ສຽງ­ຫົວກ້າກໆ­ຂອງໃຜຜູ້­ໜຶ່ງ­ກໍດັງ­ຂຶ້ນ. ທັງ­ສອງ­ງ­ວາກໜ້າໄປເບິ່ງ­ທາງ­ທີ່­ມາ­ຂອງ­ສຽງ ແລ້ວກໍຕ້ອງ­ຕົກສະ­ເງິ້ ເມື່ອເຫັນເດັກ­ຊາຍໄວແປດ­ປີປະ­ເອິກປະ­ອາງ­ມີໝາກ­ກັນ­ຖຸນແຂວນ­ຄໍ ໃສ່ໂສ້ງ­ຫົວຮູດ­ສີແຫຼ້ໆ­ຢືນ­ຢູ່ກ້ອງ­ຮົ່ມໄຜ່ເບື້ອງ­ຂວາບໍ່ໄກ­ຈາກ­ຄົນ­ທັງ­ສອງ. ເຂົາ­ຊື່ 'ທ້າວຫໍາເລ້' ເປັນ­ນັກ­ຮຽນ ປ. 3 ນ້ອງ­ຊາຍ­ຂອງ­ຄໍາກອງ­ນັ້ນເອງ. ເຂົາ­ຢືນ­ຄໍ້າແອວຈຶ້ງເບິ່ງ­ໜຸ່ມ­ສາວທັງ­ສອງ ພ້ອມ­ທັງ­ຫົວເອີກ­ອາກ­ປານ­ກັບ­ຍັກ­ກຸມ­ພັນ...
“ເອ້ວ ເອ້ວ... ຄົນ­ກອດ­ກັນ!!! ກໍາ­ລັງ­ກອດ­ກັນແມ່ນ­ບໍ່?” ຫໍາເລ້ເວົ້າ­ສຽງ­ສີຂຸ້ນໆ­ແບບໄດ້ທ່າ “ດີລະ­! ເຂົາ­ຊິໄປຟ້ອງແມ່ໂລດ!” “ອ້າຍເຊື່ອວ່າ­ຫໍາເລ້ ເປັນເດັກ­ຄໍາ­ຮູ້.” ບຸນ­ມີກ່າວອອກໄປດ້ວຍໃບໜ້າອັນແດງ. “ການເຮັດຈັ່ງຊີ້ເປັນ­ສິ່ງ­ບໍ່­ຈົບບໍ່­ງາມ ແລະ­ ການເອົາເລື່ອງ­ຂອງ­ຜູ້­ອື່ນໄປຊອກ­ບອກ­ຜູ້­ນັ້ນ­ຜູ້­ນີ້ເປັນ­ສິ່ງ­ທີ່­ຕໍ່າ­ຕ້ອຍດ້ອຍຄ່າ... ອ້າຍ­ຄິດວ່າ­ຫໍາເລ້ໃນ­ຖານະ­ເດັກ­ຄໍາ­ຮູ້­ຜູ້­ຊື່­ສັດແລະ­ມີກຽດ...”
“ເອົາເງິນ­ມາໃຫ້ຂ້ອຍ­ສິບ­ພັນ­ກີບແມ້ ແລ້ວຂ້ອຍຈະ­ບໍ່ໄປຟ້ອງໃຜ.” ຫໍາເລ້­ທັງເວົ້າ­ທັງແບ­ມືເດ່ໄປຫາບຸນ­ມີ ຊຶ່ງເພິ່ນຜູ້ນີ້ກໍຟ້າວຈົກເງິນໃບ­ສິບ­ພັນ­ກີບໃນ­ຖົງໂສ້ງ ແລ້ວສົ່ງໃຫ້­ຫໍາເລ້.
ເມື່ອໄດ້ເງິນແລ້ວ ຫໍາເລ້­ກໍຜິວຫວອດໆ­ຍ່າງ­ລັດເລາະ­ກັບເມືອເຮືອນຢ່າງສະ­ບາຍ­ອາ­ລົມ ປ່ອຍໃຫ້­ທັງ­ສອງບ່າວສາວເຮັດໜ້າຫຼ່າ­ຕາ­ຕາຍ­ຢູ່ແຄມ­ໜອງ­ຕາມ­ລໍາ­ພັງ...
ມື້­ຕໍ່­ມາ ບຸນ­ມີໄດ້­ຊື້­ສໍສີກັບ­ໜຶ່ງແລະ­ຫຸ່ນ­ຍົນ­ຢາງ­ຈາກໃນ­ວຽງໄປໃຫ້­ຫໍາເລ້. ສ່ວນເອື້ອຍ­ຂອງເຂົາກໍເອົາແພມົນ­ຜືນນ້ອຍໃຫ້. ຫຼັງ­ຈາກ­ນັ້ນ ທັງ­ສອງ­ກໍຍັງຕ້ອງ­ອອກເງິນ­ກັນ­ຊື້ໝວກ­ກັນແດດໃຫ້­ອີກ. ເຫັນໄດ້ຢ່າງ­ຄັກແນ່ວ່າ ທ້າວຫໍາເລ້ຈອມສະ­ຫຼອກ­ກອກ­ຜູ້­ນີ້­ມັກ­ສິ່ງ­ຂອງເຫຼົ່ານີ້ເປັນຢ່າງ­ຍິ່ງ ແລະ­ເຜື່ອຊິໄດ້ເຄື່ອງ­ຂອງ­ຫຼາຍ­ຍິ່ງ­ຂຶ້ນ ຫໍາເລ້­ຈຶ່ງ­ຕັ້ງໜ້າ­ຕິດ­ຕາມເບິ່ງ­ຄົນ­ທັງ­ສອງຢ່າງ­ບໍ່ໃຫ້­ຄາດ­ສາຍ­ຕາ. ບໍ່ວ່າບຸນ­ມີແລະ­ຄໍາກອງຈະ­ໄປໃສ ເຂົາກໍຈະ­ໄປນໍາ ບໍ່ປ່ອຍໃຫ້­ທັງ­ຄູ່ໄດ້­ຢູ່­ຕາມ­ລໍາ­ພັງແມ່ນແຕ່­ວິນາ­ທີດຽວ. “ບັກພະຍົດນ້ອຍເອີຍ!” ບຸນ­ມີກັດແຂ້ວ. “ຍັງເປັນເດັກນ້ອຍ­ຢູ່ແທ້ໆ­ ແຕ່­ຍັງຮ້າຍ­ກາດເຖິງ­ພຽງ­ນີ້ແລ້ວ ບາດໃຫຍ່­ຂຶ້ນ­ມາ ຊິບໍ່­ຍັກກຸມພັນພຸ້ນຫວາ!”
ຕະ­ຫຼອດ­ສາມເດືອນແຫ່ງ­ການເຂົ້າ­ພັນ­ສາ­ຂອງ­ຄູບາ­ຢູ່­ວັດ, ຫໍາເລ້ໄດ້ເຮັດໃຫ້­ຊີວິດ­ຮັກ­ຂອງເອື້ອຍ­ກັບ­ບຸນ­ມີເຕັມໄປດ້ວຍ­ຄວາມ­ຫວາດລະ­ແວງຢ້ານແຕ່ຄວາມ­ລັບ­ຊິແຕກ. ເຂົາ­ຂູ່ວ່າ­ຈະ­ເປີດເຜີຍເລື່ອງ­ຂອງ­ຄົນ­ທັງ­ສອງ, ຄອຍ­ສອດສ່ອງເບິ່ງ­ພວກເຂົາ ແລະ­ຕັ້ງໜ້າ­ຮຽກຮ້ອງເອົາ­ຂອງ­ຂວັນ ເຊິ່ງ­ບໍ່­ມີເມືອງ­ພໍຈັກເທື່ອເລີຍ ແລະ­ໃນ­ທີ່­ສຸດເຂົາກໍເວົ້າເຖິງມືຖືຊຳຊຸງລຸ້ນຫຼ້າສຸດ ຊຶ່ງ­ທັງ­ສອງ­ກໍປະ­ຕິເສດ­ບໍ່ໄດ້ ຈໍາ­ຕ້ອງ­ຊື້ໃຫ້­ຕາມ­ສັນ­ຍາ...
ເທື່ອໜຶ່ງ­ຕອນ­ທີ່­ບຸນ­ມີມາກິນເຂົ້າແລງ­ນໍາ­ຢູ່ເຮືອນ ຂະ­ນະ­ທີ່­ພໍ່­ກັບແມ່­ຍັງ­ບໍ່­ທັນເຂົ້າມາ­ຮ່ວມ­ພາເຂົ້າ. ຢູ່­ບໍ່­ຢູ່ ຫໍາເລ້­ກໍຫົວຮຶໆ­ຂຶ້ນ ພ້ອມ­ທັງຂະ­ຫຍິບ­ຕາເບື້ອງ­ໜຶ່ງ ແລ້ວຖາມ­ບຸນ­ມີວ່າ: “ໃຫ້ເຂົາບອກເບ໊າະ­?”
ບຸນ­ມີໜ້າ­ຮ້ອນ­ຂຶ້ນ­ວູ່ໆ­ ເອົາແພເຊັດ­ມືຂຶ້ນ­ມາຍັດໃສ່­ປາກແທນຕ່ອນ­ປາ. ຄໍາກອງຟ້າວລຸກ­ອອກ­ຈາກ­ພາເຂົ້າ ແລ້ວແລ່ນ­ລົງກ້ອງລ່າງ. ສອງບ່າວສາວຕົກ­ຢູ່ໃນສະ­ຖານະ­ການແບບ­ນີ້ ຈົນ­ຮອດ­ມື້ອອກ­ພັນ­ສາ...
ຈົນກະ­ທັ້ງ­ມື້­ໜຶ່ງ ໃນ­ທີ່­ສຸດ­ບຸນ­ມີກໍໄດ້ໃຫ້­ຜູ້ໃຫຍ່ຝ່າຍ­ຕົນ­ມາ­ສູ່­ຂໍຄໍາກອງຢ່າງເປັນລ້າເປັນ­ການ. ມັນຊ່າງເປັນ­ມື້­ທີ່ແສນ­ສຸກຢ່າງເຫຼືອຄະ­ນາ... ຫຼັງ­ຈາກ­ທີ່ໄດ້ໂອ້­ລົມ­ກັບ­ພໍ່ແມ່ຝ່າຍ­ຍິງ ແລະ­ໄດ້­ຮັບ­ການ­ຕອບ­ຮັບ­ຍິນ­ຍອມ­ຍົກ­ລູກ­ສາວໃຫ້­ທັງ­ສອງຝ່າຍເປັນ­ຄໍາ­ຕ່ອນ­ດຽວກັນແລ້ວ. ບຸນ­ມີກໍຟ້າວແລ່ນ­ລົງກ້ອງລ່າງໄປຊອກ­ຫາ­ຫໍາເລ້ ພໍດີໄປຊອກເຫັນ­ຢູ່ກ້ອງ­ກົກ­ຂາມບ່ອນ­ທີ່ຈອມພະຍົດພວມ­ຢືດ­ຢາງ­ກັນ­ຖຸນແນໃສ່­ນົກ­ຈອກ­ທີ່ພວມເຕັ້ນຂະ­ຍັອງຂະ­ແຍັງ­ຢູ່ເທິງງ່າ­ຂາມ... ຍັງ­ບໍ່­ທັນ­ທີ່ຈະ­ປ່ອຍກ້ອນ­ຫີນນ້ອຍໄປສູ່ຮ່າງເປົ້າ­ໝາຍ­ນັ້ນ, ຫູເບື້ອງ­ຂວາ­ຂອງ­ຫໍາເລ້­ກໍຖືກ­ບິດ­ຈາກ­ນີ້ວມືຂອງ­ບຸນ­ມີ. ພ້ອມ­ດຽວກັນ­ນັ້ນ­ຫູເບື້ອງຊ້າຍ­ກໍຖືກ­ບິດ­ຈາກ­ນີ້ວມືອັນ­ຮຽວງາມ­ຂອງ­ຄໍາກອງ ຊຶ່ງໄດ້­ລົງ­ມາ­ຊອກ­ຫາ­ຫໍາເລ້­ລຸນ­ຫຼັງ­ບຸນ­ມີພຽງແຕ່­ວິນາ­ທີດຽວ. ຮອຍ­ຍິ້ມ ແລະ­ສຽງ­ຫົວຈາກ­ຮິມ­ພິສົບ­ຂອງ­ສອງບ່າວສາວດັງ­ກັງ­ວານກ້ອງໃນ­ຫູທີ່­ຖືກ­ບິດ­ ຂອງ­ຫໍາເລ້­ຜູ້­ທີ່ຮ້ອງ­ສຽງ­ຫຼົງແລະ­ວິງ­ວອນວ່າ:
“ອ້າຍເອື້ອຍ­ຜູ້ແສນ­ດີເອີຍ! ຂ້ອຍຊິບໍ່ເຮັດ­ອີກແລ້ວ! ໂອ້ຍ! ໂອ້ຍ! ອະ­ໄພໂທດໃຫ້­ຫໍາເລ້ແດ່ທ້ອນ!!”
ແລະ­ຫຼັງ­ຈາກ­ນັ້ນ ບ່າວສາວທັງ­ສອງຕ່າງ­ກໍຍອມ­ຮັບວ່າໃນຕະ­ຫຼອດໄລຍະ­ທີ່ພວກເຂົາ­ຫຼົງ­ຮັກ­ກັນ­ຢູ່­ນັ້ນ ພວກເຂົາບໍ່ເຄີຍ­ມີຄວາມ­ສຸກ­ຄືຈັ່ງ­ຊີ້­ມາກ່ອນເລີຍ: ຄວາມ­ສຸກ­ທີ່ໄດ້­ບິດ­ຫູທ້າວຫຳເລ້ຈອມພະຍົດ­ຜູ້­ນີ້...

(ໄດ້ເຄົ້າເລື່ອງຈາກການອ່ານບົດເລື່ອງສັ້ນ 'ເດັກພະຍົດ' ຂອງ ອານໂຕນ ເຊຄົບ)

ຂຽນໂດຍ ອາຈານ ແສງຟ້າ  ໂຫລານຸພາບ

No comments:

Post a Comment